Przydomowe Oczyszczalnie ścieków > Jak działa oczyszczalnia biologiczna

Osadnik wstępny

Ścieki z domu trafiają najpierw do osadnika, gdzie następuje oddzielenie części stałych i tłuszczów. To tutaj zaczyna się proces beztlenowego rozkładu zanieczyszczeń, czyli fermentacji.

Komora separacji

Pełni rolę dodatkowego zabezpieczenia przed przedostawaniem się tłuszczów do reaktora biologicznego.

Reaktor biologiczny

Podczyszczone ścieki przepływają do komory tlenowej, w której działa złoże biologiczne oraz tzw. osad czynny. W tej części bytują różnorodne mikroorganizmy, które rozkładają zanieczyszczenia organiczne. W komorze zastosowano napowietrzanie drobnopęcherzykowe, które dostarcza bakteriom odpowiednią ilość tlenu.

Klarowanie i osadnik wtórny

W specjalnie ukształtowanej komorze następuje oddzielenie wody od zawiesin. Oczyszczona w 97% woda wypływa poza zbiornik, a osad opada na dno osadnika wtórnego i jest kierowany do osadnika wstępnego dzięki systemowi recyrkulacji.

Pierwszym etapem jest osadnik wstępny, gdzie dominują procesy mechaniczne: sedymentacja i flotacja. Następnie w strefie beztlenowej bakterie prowadzą hydrolizę i fermentację, przekształcając substancje organiczne w związki prostsze. W komorze tlenowej mikroorganizmy aerobowe utleniają związki organiczne, zachodzi też nitryfikacja. W strefach anoksycznych bakterie przeprowadzają denitryfikację, a w systemie odbywa się eliminacja fosforu. Ostatecznie w osadniku wtórnym zachodzi sedymentacja, a efektem całego procesu jest klarowna woda o wysokim stopniu oczyszczenia.

Następnie ścieki trafiają do strefy beztlenowej, gdzie rozpoczyna się rozkład biochemiczny dużych cząsteczek. Bakterie beztlenowe prowadzą hydrolizę, rozkładając białka do aminokwasów, tłuszcze do kwasów tłuszczowych i glicerolu, a węglowodany do cukrów prostych.

 Kolejnym krokiem jest fermentacja, w wyniku której produkty hydrolizy przekształcane są w lotne kwasy tłuszczowe, amoniak, siarkowodór, dwutlenek węgla oraz metan. Dzięki temu ilość substancji organicznych trudnych do degradacji spada, a kolejne etapy zyskują łatwo dostępne źródła energii.

W dalszej części ścieki trafiają do komory tlenowej. Tutaj pracują bakterie tlenowe, pierwotniaki i grzyby, występujące zarówno w zawiesinie osadu czynnego, jak i w postaci biofilmu przyczepionego do powierzchni złoża biologicznego. W warunkach napowietrzania dochodzi do intensywnego utleniania związków organicznych do dwutlenku węgla i wody. Równolegle zachodzi proces nitryfikacji: bakterie z rodzaju Nitrosomonas przekształcają amoniak do azotynów, a następnie Nitrobacter utleniają je do azotanów. Te reakcje tlenowe prowadzą do istotnej redukcji BZT₅ oraz usunięcia azotu amonowego.

Kolejnym etapem są strefy anoksyczne, czyli takie, gdzie stężenie tlenu jest bardzo niskie. W tych warunkach bakterie fakultatywne prowadzą denitryfikację. Azotany i azotyny pełnią rolę akceptorów elektronów, a w efekcie końcowym redukcji powstaje azot cząsteczkowy, który w formie gazowej ulatnia się do atmosfery. Dzięki temu biologiczna oczyszczalnia skutecznie usuwa nadmiar związków azotu, które mogłyby doprowadzić do eutrofizacji wód powierzchniowych.

Równolegle w systemie zachodzi eliminacja fosforu. Dzieje się to dwiema drogami. Po pierwsze, bakterie poli-P gromadzą ortofosforany w postaci polifosforanów w swoich komórkach w warunkach tlenowych, po wcześniejszym ich częściowym uwolnieniu w strefach beztlenowych. Po drugie, część fosforanów wytrąca się chemicznie, tworząc trudno rozpuszczalne sole wapnia, żelaza lub glinu. Oba te mechanizmy pozwalają ograniczać zawartość fosforu w ściekach oczyszczonych.

Ostatnim elementem oczyszczalni jest osadnik wtórny. Tutaj ponownie decydują procesy fizyczne, głównie sedymentacja. Mikroorganizmy i cząstki osadu opadają na dno, tworząc warstwę osadu, natomiast na powierzchni pozostaje klarowna woda. Efektem całego cyklu jest uzyskanie wody oczyszczonej o bardzo wysokim stopniu redukcji zanieczyszczeń organicznych, związków azotu i fosforu, która może zostać bezpiecznie odprowadzona do gruntu lub rowu melioracyjnego.
 

• Wysoka skuteczność: sprawność sięga 97%, co pozwala bezpiecznie odprowadzać wodę do instalacji rozsączającej lub rowu melioracyjnego.
• Trwała konstrukcja: zbiorniki wykonywane są z laminatu poliestrowo-szklanego odpornego na nacisk gruntu.
• Zgodność z prawem: instalacja spełnia wszystkie wymogi określone w przepisach dotyczących ochrony środowiska.
• Technologia : osad czynny + złoże biologiczne fluidalne
• Szczelność: 100% - brak ryzyka przedostania się nieoczyszczonych ścieków do gruntu
• Napowietrzanie: dyfuzory rurowe drobnopęcherzykowe zasilane dmuchawą membranową
• System osadów: recyrkulacja osadu nadmiernego, wywóz osadów raz w roku.

Decydując się na przydomową oczyszczalnię biologiczną, unikasz regularnych kosztów wywozu szamba, dbasz o środowisko i zyskujesz wygodne rozwiązanie na lata. To inwestycja, która podnosi wartość nieruchomości i gwarantuje bezobsługowe działanie dzięki naturalnym procesom biologicznym.

Przydomowa oczyszczalnia ścieków BIO-HYBRYDA zbudowana jest z następujących elementów:

1. 1Osadnik wstępny - stanowi pierwszy etap oczyszczania, w którym ścieki poddawane są procesom mechanicznym oraz biochemicznym. Dochodzi tutaj do sedymentacji cięższych frakcji, oddzielenia kożucha pływającego, a także do fermentacji beztlenowej substancji organicznych. Produktem tego etapu jest wstępnie podczyszczona ciecz, zredukowana pod względem ładunku zanieczyszczeń, oraz osad gromadzący się na dnie komory.
2. 2Komora separacji - pełni rolę bufora hydraulicznego pomiędzy osadnikiem a reaktorem biologicznym. Odpowiada za wyłapywanie substancji lekkich, w tym tłuszczów i olejów, które mogłyby zakłócać procesy biologiczne. Stabilizuje także przepływ ścieków, zapewniając równomierne obciążenie dalszych stref technologicznych.
3. 3Reaktor biologiczny – najważniejsza komora oczyszczalni. Zachodzą tu procesy tlenowego rozkładu substancji organicznych. Zasiedlające go mikroorganizmy aerobowe wykorzystują dostarczany tlen do utleniania zanieczyszczeń i ich asymilacji, co pozwala na znaczną redukcję BZT₅, ChZT i zawiesin ogólnych.
4. 4Osadnik wtórny - odpowiada za oddzielenie nadmiernego osadu powstającego w procesie biologicznym. Na jego dnie gromadzi się obumarła, która jest następnie kierowana do systemu recyrkulacji.
5. 5Komora klarowania - specjalnie zaprojektowana w formie odwróconego stożka, umożliwia skuteczne oddzielenie zawiesin od ścieków oczyszczonych. W tej strefie dochodzi do końcowego klarowania, a wyklarowana woda o stopniu redukcji zanieczyszczeń sięgającym 97% odpływa poza obręb oczyszczalni.
6. 6System napowietrzania reaktora biologicznego - oparty na dyfuzorach drobnopęcherzykowych, które uwalniają mikroskopijne pęcherzyki powietrza. Zapewniają one równomierne nasycenie ścieków tlenem, co jest niezbędne dla prawidłowej pracy mikroorganizmów.
7. 7Zintegrowana jednostka przygotowująca sprężone powietrze - obejmuje dmuchawę membranową o wysokiej sprawności, odpowiedzialną za dostarczanie tlenu do układu. Dzięki niej możliwe jest zachowanie stałych parametrów procesowych i pełna kontrola intensywności napowietrzania.
8. 8Niskoobciążony osad czynny - to zawiesina kłaczków bakteryjnych, które uczestniczą w procesie oczyszczania. Osad charakteryzuje się dużą aktywnością metaboliczną i zdolnością do redukcji szerokiego spektrum zanieczyszczeń.
9. 9Fluidalne złoże biologiczne - zbudowane ze specjalnie zaprojektowanych kształtek polietylenowych, na których rozwija się błona biologiczna. Ich geometria zapewnia dużą powierzchnię czynną, a jednocześnie umożliwia swobodny ruch w komorze reaktora.
10. 10System recyrkulacji osadu nadmiernego - umożliwia transport nagromadzonego osadu z dna osadnika wtórnego do osadnika wstępnego.
11. 11Włazy regulowane teleskopowo - z zakresem regulacji od 0,4 do 0,9 m, umożliwiają łatwy dostęp serwisowy i dopasowanie instalacji do zróżnicowanych warunków terenowych.
12. 12Przewód elektryczny 3 × 1,5 mm² (20 mb w zestawie) - pozwala na podłączenie instalacji elektrycznej, gwarantując bezpieczne zasilanie jednostki napowietrzającej.
13. 13Kominek wentylacyjny - pełni rolę czerpni powietrza dla dmuchawy, zapewniając jej stabilne warunki pracy.
14. 14Króciec wlotowy (ścieków surowych) - standardowe przyłącze o średnicy fi 160 mm, służące do doprowadzania ścieków z instalacji kanalizacyjnej budynku.
15. 15Króciec wylotowy (ścieków oczyszczonych) - standardowe przyłącze o średnicy fi 110 mm, stanowi odpływ wody oczyszczonej.